Navegación

    Granotas
    • Registrarse
    • Conectarse
    • Buscar
    • Categorías
    • Recientes
    • Popular
    • Usuarios
    • Grupos

    Y TÚ, ¿PORQUÉ ERES DEL LEVANTE?

    Levante UD
    63
    97
    7700
    Cargando más mensajes
    • Más antiguo a más nuevo
    • Más nuevo a más antiguo
    • Mayor número de Votos
    Responder
    • Responder como tema
    Accede para responder
    Este tema ha sido borrado. Solo los usuarios que tengan privilegios de administración de temas pueden verlo.
    • ?
      A Former User Última edición por

      @joscbf:

      Supongo que, nacimientos aparte (nadie nace siendo nada), a todos nos gusta llevar la contraria. Yo soy del Canyamelar y no nací siendo del Levante. Pero vamos, lo fácil, sobre todo de críos, es ser del Madrid o del Barça, que son los que ganan, los que salen en el Marca. O del Valencia, desde que hay Canal 9 y Superdeporte. Tampoco tiene mucho mérito ser de otros equipos más pequeños. Si he nacido en Cádiz o en Albacete, ¿de qué equipo voy a ser? Pero para ser del Levante, o del Espanyol, o del Rayo Vallecano, hace falta moral, inconformismo, carácter, personalidad y muchas otras cosas, que creo que es lo que tenemos nosotros.

      Un saludo.

      Bueno, en Cádiz o en Albacete pasa como aquí y como en todos los sitios, que la mitad de la gente es del Barça o del Madrid. No hay tantos xotos en Valencia como nos quieren vender, lo que pasa es que se hacen mucho de notar.

      Responder Citar 0
        1 Respuesta Última respuesta

      • tacata Última edición por

        Era de la Union Deportiva Las Palmas. De viaje a Alboraya, vi aquel mastodontico estadio que se levantaba en la huerta. Me engancho. Empezé a acudir, saltando acequias, manchandome el ruedo de los pantalones y con el tiempo me hecho un incondicional.

        Responder Citar 0
          1 Respuesta Última respuesta

        • Castoret Última edición por

          Aún no lo sé.

          Responder Citar 0
            1 Respuesta Última respuesta

          • M
            magrana Última edición por

            Yo tampoco muy bien, pero debe haber muchos de PARA QUEJARME, POR SUPUESTO

            Responder Citar 0
              1 Respuesta Última respuesta

            • amuntlevante Última edición por

              Yo creo que mi abuelo se equivocó, quería hacerme del Barça y me regaló una camiseta azul-grana… (lo que pasa es que se le olvidó ponerle el escudo) craso error... no se podía imaginar que me iba a hacer del mejor equipo del mundo: el Llevant UD (porque es un sentimiento que no se puede explicar...)

              No tengo ni amigos ni familia que sea del levante, vivo en zaragoza pero nací en valencia y tengo una cosa mas que clara, no puedo ser choto, prefiero ser "granota"

              Responder Citar 0
                1 Respuesta Última respuesta

              • blaugranota Última edición por

                Apuge el fil per si algún nou aficionat vol seguir contant la seua història particular, ara que el club ha estat uns quants anys seguits a primera…

                Responder Citar 0
                  1 Respuesta Última respuesta

                • rubimor Última edición por

                  Curioso, la mayoría de usuarios de este hilo no siguen activos.

                  Que habrá sido de ellos?

                  Eso da para otro hilo

                  "A Bardhi ya lo nombró Musso en cortita y al pie, luego no era un desconocido que Tito se haya sacado de la manga."

                  Responder Citar 0
                    1 Respuesta Última respuesta

                  • rana baileys Última edición por

                    @rubimor:

                    Curioso, la mayoría de usuarios de este hilo no siguen activos.

                    Que habrá sido de ellos?

                    Eso da para otro hilo

                    Yo sigo. Ya di mi opinión.
                    Força Llevant

                    Refets de l'enclusa del advers
                    de la ma d'un somni que torna
                    units per l'amor a uns colors
                    tot cor des de 1909

                    Responder Citar 0
                      1 Respuesta Última respuesta

                    • V
                      veterano Última edición por

                      Desde hace la friolera de 55 años un vecino que vendia limonadas y cervezas en Vallejo me invito a ir. Desde entonces sentí en mis venas lo de ser granota. En mí casa mi padre Xoto pero siempre nos hemos llevado bien,Actualmente tengo 64 años y vamos mi esposa y yo a tribuna y mi hija y mi hijo a Gol Orriols. y mi nieto con 27 meses ya es socio del Levante.

                      Responder Citar 0
                        1 Respuesta Última respuesta

                      • ROMPEDOR Última edición por

                        @rubimor:

                        Curioso, la mayoría de usuarios de este hilo no siguen activos.

                        Que habrá sido de ellos?
                        Eso da para otro hilo

                        Buena pregunta, yo creo que se debe a la misma evolución de la vida en el cual puede que haya casos donde la gente se canse o que no tenga tiempo.

                        Yo estuve un tiempo ausente sin saber si volvería o no por ejemplo.

                        Contestando a la pregunta de este hilo, yo me hice granota estando nuestro club en 2b. Fui un partido y me gustó mucho la combinación granate y azul de nuestro uniforme y además hay mas naturalidad y familiaridad, que son cosas que me atrajeron, además de una "ambición" para construir paso a paso, estando desde la modestia hasta llegar lejos.

                        Puedes seguirme en Twitter en @RompedorLUD

                        Responder Citar 0
                          1 Respuesta Última respuesta

                        • rana baileys Última edición por

                          @ROMPEDOR:

                          @rubimor:

                          Curioso, la mayoría de usuarios de este hilo no siguen activos.

                          Que habrá sido de ellos?
                          Eso da para otro hilo

                          Buena pregunta, yo creo que se debe a la misma evolución de la vida en el cual puede que haya casos donde la gente se canse o que no tenga tiempo.

                          Yo estuve un tiempo ausente sin saber si volvería o no por ejemplo.

                          Contestando a la pregunta de este hilo, yo me hice granota estando nuestro club en 2b. Fui un partido y me gustó mucho la combinación granate y azul de nuestro uniforme y además hay mas naturalidad y familiaridad, que son cosas que me atrajeron, además de una "ambición" para construir paso a paso, estando desde la modestia hasta llegar lejos.

                          Te gustó la equipación? Y por qué no del Barça?

                          Refets de l'enclusa del advers
                          de la ma d'un somni que torna
                          units per l'amor a uns colors
                          tot cor des de 1909

                          Responder Citar 0
                            1 Respuesta Última respuesta

                          • cañamelar55 Última edición por

                            Yo empece a ir al Levante porque mi padre padecia del corazon y mi madre me hacia ir con el por si le pasaba algo de eso hace mas de 50 años

                            Responder Citar 0
                              1 Respuesta Última respuesta

                            • GranotaOrgulloso Última edición por

                              Yo creo que la primera vez que sentí que de verdad era del Levante fue al ir con mi padre y a mi abuelo a Lleida en 2006, con 9 años. Ya había ido a varios partidos al Ciutat pero ese viaje rodeado de toda esa gente en el tren para ir, el partido que vivimos, el bajar al campo a celebrarlo, mi padre y mi abuelo con esa alegría, y yo que no era consciente de lo que eso suponía para la historia del club solo veía gente con banderas, bufandas gritando y saltando. En ese viaje un aficionado me regaló un peluche de una rana con toda la equipación del Levante y aún lo tengo conmigo en mi habitación (aunque con un brazo un poco chungo jajaja). El volver en el tren durmiendo pero con una alegría enorme... toda esa experiencia... salí de ese viaje siendo granota sin ninguna duda

                              Responder Citar 0
                                1 Respuesta Última respuesta

                              • socarraet13 Última edición por

                                Pues yo soy de los "nuevos", asqueado de los grandes fui un par de veces al ciutat con el nano, creo que, egoistamente, no quería que mi hijo se hiciera de "un grande" al que solo pudiera seguir por TV. Pero el despecho…..se convirtió en amor, he llorado en el ciutat (con alguna remontada), ese sentimiento NUNCA me lo dio un grande. Joder....que ñoño me pongo

                                Responder Citar 0
                                  1 Respuesta Última respuesta

                                • ROMPEDOR Última edición por

                                  @rana baileys:

                                  @ROMPEDOR:

                                  @rubimor:

                                  Curioso, la mayoría de usuarios de este hilo no siguen activos.

                                  Que habrá sido de ellos?
                                  Eso da para otro hilo

                                  Buena pregunta, yo creo que se debe a la misma evolución de la vida en el cual puede que haya casos donde la gente se canse o que no tenga tiempo.

                                  Yo estuve un tiempo ausente sin saber si volvería o no por ejemplo.

                                  Contestando a la pregunta de este hilo, yo me hice granota estando nuestro club en 2b. Fui un partido y me gustó mucho la combinación granate y azul de nuestro uniforme y además hay mas naturalidad y familiaridad, que son cosas que me atrajeron, además de una "ambición" para construir paso a paso, estando desde la modestia hasta llegar lejos.

                                  Te gustó la equipación? Y por qué no del Barça?

                                  ¿y por qué no dio por ser del Alzira o del Eldense?

                                  Puedes seguirme en Twitter en @RompedorLUD

                                  Responder Citar 0
                                    1 Respuesta Última respuesta

                                  • rana baileys Última edición por

                                    O del Almoradí

                                    Refets de l'enclusa del advers
                                    de la ma d'un somni que torna
                                    units per l'amor a uns colors
                                    tot cor des de 1909

                                    Responder Citar 0
                                      1 Respuesta Última respuesta

                                    • LevanteXXI Última edición por

                                      En el caso de mi irracional levantinismo gran parte de culpa la tiene un gigantesco portero( yo era muy, muy pequeñito entonces_) pelirrojo del Balneario Las Arenas. Cada vez que pasaba con mi familia y las entradas, por su puerta, me decía, obligándome a levantar la cabeza para mirar al cielo:

                                      " Xiquet, xiquet, collons, tu tens cara de que seràs del Llevant….

                                      Y aquí estamos.

                                      Supiste que vencer o ser vencido
                                      son caras de un Azar indiferente,
                                      que no hay otra virtud que ser …

                                      Responder Citar 0
                                        1 Respuesta Última respuesta

                                      • rana baileys Última edición por

                                        @LevanteXXI:

                                        En el caso de mi irracional levantinismo gran parte de culpa la tiene un gigantesco portero( yo era muy, muy pequeñito entonces_) pelirrojo del Balneario Las Arenas. Cada vez que pasaba con mi familia y las entradas, por su puerta, me decía, obligándome a levantar la cabeza para mirar al cielo:

                                        " Xiquet, xiquet, collons, tu tens cara de que seràs del Llevant….

                                        Y aquí estamos.

                                        Quizá de pequeños hicimos algún castillo de arena juntos en esa playa de pago que había entonces…

                                        Refets de l'enclusa del advers
                                        de la ma d'un somni que torna
                                        units per l'amor a uns colors
                                        tot cor des de 1909

                                        Responder Citar 0
                                          1 Respuesta Última respuesta

                                        • LevanteXXI Última edición por

                                          @rana baileys:

                                          @LevanteXXI:

                                          En el caso de mi irracional levantinismo gran parte de culpa la tiene un gigantesco portero( yo era muy, muy pequeñito entonces_) pelirrojo del Balneario Las Arenas. Cada vez que pasaba con mi familia y las entradas, por su puerta, me decía, obligándome a levantar la cabeza para mirar al cielo:

                                          " Xiquet, xiquet, collons, tu tens cara de que seràs del Llevant….

                                          Y aquí estamos.

                                          Quizá de pequeños hicimos algún castillo de arena juntos en esa playa de pago que había entonces…

                                          Jajaaa.. Recuerdo que las señoras que decidían quitarse más prendas de las que permitía la moral al uso, estaban protegidas de las curiosas miradas infantiles ( y de otras) con tablados de madera ad hoc… Oh, tiempos, oh costumbres....

                                          Supiste que vencer o ser vencido
                                          son caras de un Azar indiferente,
                                          que no hay otra virtud que ser …

                                          Responder Citar 0
                                            1 Respuesta Última respuesta

                                          • davorz Última edición por

                                            @ROMPEDOR:

                                            @rubimor:

                                            Curioso, la mayoría de usuarios de este hilo no siguen activos.

                                            Que habrá sido de ellos?
                                            Eso da para otro hilo

                                            Buena pregunta, yo creo que se debe a la misma evolución de la vida en el cual puede que haya casos donde la gente se canse o que no tenga tiempo.

                                            O se habrán mudado a esos maravillosos grupos de facebook en los que a la mínima que se es crítico uno recibe amenazas a su integridad física por privado…

                                            Pensaba que había participado en este hilo en su momento, pero revisándolo parece ser que no.

                                            Yo soy granota espontáneo, nadie en mi familia ha sido seguidor del Levante. De pequeño no me interesaba el fútbol lo mas mínimo la verdad, y aunque mi padre lo intentaba, pues si, lo veía, pero forofo...como que no.

                                            Pero recuerdo que al lado del club donde jugaba a balonmano (zona Algirós/Camins al Grao), había una taberna a la que íbamos después de los partidos a tomar una cocacola y allí siempre había unos abuelitos del Levante jugando a las cartas o al dominó siempre en la misma mesa de un rincón, que tenían decorado con fotos y banderines antiguos del Levante. Si osabas preguntarles algo, no paraban de contarte batallitas respecto al "club de la gente de los poblaos" como ellos decían. Ahí empecé a tener simpatía por ese equipo del que poco o nada sabía, salvo que vestía de azul y grana y estaba en divisiones muy bajas. Por esa época vinieron también un par de veces al colegio a regalar entradas y esa fue la primera vez que fui al Ciutat, y lo de ver el fútbol en el campo ya me gustó mas que verlo en casa. Además me llamó mucho la antención lo de moverse para ponerse en cada parte detrás de la portería donde atacaba el Levante,. Aquí se puede decir que ya me hice granota de fé, aunque no practicante.

                                            La cosa ya fue en serio cuando por cosas de la distribución de distritos me tocó estudiar en el IES Benlliure, situado en la calle Alboraya al lado del antiguo Vallejo y que contaba con un convenio en el que a principio de año pasaban una lista, te apuntabas y te daban un pase de favor para todo el año. Junto con unos amigos fue la primera temporada que ya hice de continuo. Por cierto, como buen bautismo granota, temporada cerrada con descenso (aunque luego el tito movió los hilos para que el Burgos hiciera que no se consumara). Y desde entonces, el resto es historia y ahí seguimos, cada año fijos en el Ciutat.

                                            Responder Citar 0
                                              1 Respuesta Última respuesta

                                            • J
                                              Javiud Última edición por

                                              @davorz:

                                              @ROMPEDOR:

                                              Buena pregunta, yo creo que se debe a la misma evolución de la vida en el cual puede que haya casos donde la gente se canse o que no tenga tiempo.

                                              La cosa ya fue en serio cuando por cosas de la distribución de distritos me tocó estudiar en el IES Benlliure, situado en la calle Alboraya al lado del antiguo Vallejo y que contaba con un convenio en el que a principio de año pasaban una lista, te apuntabas y te daban un pase de favor para todo el año. Junto con unos amigos fue la primera temporada que ya hice de continuo. Por cierto, como buen bautismo granota, temporada cerrada con descenso (aunque luego el tito movió los hilos para que el Burgos hiciera que no se consumara). Y desde entonces, el resto es historia y ahí seguimos, cada año fijos en el Ciutat.

                                              Ostras yo también estaba en esas listas del Benlliure jajaja

                                              Responder Citar 0
                                                1 Respuesta Última respuesta

                                              • C
                                                croacroa Última edición por

                                                @LevanteXXI:

                                                @rana baileys:

                                                @LevanteXXI:

                                                En el caso de mi irracional levantinismo gran parte de culpa la tiene un gigantesco portero( yo era muy, muy pequeñito entonces_) pelirrojo del Balneario Las Arenas. Cada vez que pasaba con mi familia y las entradas, por su puerta, me decía, obligándome a levantar la cabeza para mirar al cielo:

                                                " Xiquet, xiquet, collons, tu tens cara de que seràs del Llevant….

                                                Y aquí estamos.

                                                Quizá de pequeños hicimos algún castillo de arena juntos en esa playa de pago que había entonces…

                                                Jajaaa.. Recuerdo que las señoras que decidían quitarse más prendas de las que permitía la moral al uso, estaban protegidas de las curiosas miradas infantiles ( y de otras) con tablados de madera ad hoc… Oh, tiempos, oh costumbres....

                                                Cierto. Yo era de los que, adolescente aún, no miraba a través de las maderas (yo recordaba, más bien, cañizos), pero imaginaba… (que todavía era peor).

                                                Responder Citar 0
                                                  1 Respuesta Última respuesta

                                                • kiso por vi Última edición por

                                                  @socarraet13:

                                                  Pues yo soy de los "nuevos", asqueado de los grandes fui un par de veces al ciutat con el nano, creo que, egoistamente, no quería que mi hijo se hiciera de "un grande" al que solo pudiera seguir por TV. Pero el despecho…..se convirtió en amor, he llorado en el ciutat (con alguna remontada), ese sentimiento NUNCA me lo dio un grande. Joder....que ñoño me pongo

                                                  Y mira que te costo decidirse.
                                                  Y cuando te decides que debut tuvisteis: Levante 0 - Deportivo 4

                                                  Responder Citar 0
                                                    1 Respuesta Última respuesta

                                                  • C
                                                    croacroa Última edición por

                                                    Yo el sentimiento granota lo heredé de mi tío, que era mi ídolo y tenía el pase en Tribuna Baja y, al estilo de Zapater, juró que con Villarroel de presidente no volvería al campo (y así fue, no volvió).
                                                    Mi padre (que era del Madrid, pero simpatizante del Levante) y él siempre contaban historias de cuando iban al Vallejo.

                                                    Una anécdota. Cuando su vida estaba tocando a su fin, en una habitación de la vieja Fe, estaban echando por la tele el Valencia (creo recordar que contra el Athletic). Él ya estaba muy malito y casi no hablaba ni hacia caso de la tele. Mi hermana se acercó y le dijo: "Tío, que ha perdido el Valencia". Abrió los ojos y, muy serio, respondió: "Que se jodan los xotos". Fueron las últimas palabras que yo le oí pronunciar. Genio y figura…

                                                    Responder Citar 0
                                                      1 Respuesta Última respuesta

                                                    • LevanteXXI Última edición por

                                                      Muy bien dicho por el tío levantinista. Con el trance que estaba pasando … , un " que se jodan los chotos" es lo más amable que se puede decir de esos hermanos raros que habitan nuestra ciudad, conocidos como, chotos.

                                                      Supiste que vencer o ser vencido
                                                      son caras de un Azar indiferente,
                                                      que no hay otra virtud que ser …

                                                      Responder Citar 0
                                                        1 Respuesta Última respuesta

                                                      • socarraet13 Última edición por

                                                        @kiso por vi:

                                                        @socarraet13:

                                                        Pues yo soy de los "nuevos", asqueado de los grandes fui un par de veces al ciutat con el nano, creo que, egoistamente, no quería que mi hijo se hiciera de "un grande" al que solo pudiera seguir por TV. Pero el despecho…..se convirtió en amor, he llorado en el ciutat (con alguna remontada), ese sentimiento NUNCA me lo dio un grande. Joder....que ñoño me pongo

                                                        Y mira que te costo decidirse.
                                                        Y cuando te decides que debut tuvisteis: Levante 0 - Deportivo 4

                                                        Vaya…."por la puerta grande...." pero bueno me queda un consuelo, cuando mi peque ve a Iborra por la tele siempre me dice "yo lo he visto jugar con el Levante" ......aunque ese día jugar, lo que se dice jugar.......

                                                        Responder Citar 0
                                                          1 Respuesta Última respuesta

                                                        • E
                                                          elezcano Última edición por

                                                          Nací y me crié en un pueblo a 25km al sur de Asunción en Paraguay.

                                                          A comienzos del 2003, cuando la situación económina se puso mala, mis padres decidieron buscarse la vida fuera de Paraguay.

                                                          Entre España y Canadá se decantaron por el primero por el idioma. En el plan inicial estaba que vinieran ellos a instalarse primeramente y cuando yo tuviera acabado el instituto (2006) acompañarles en la aventura. Mi padre, como buen amante del fútbol y aficionado al Cerro Porteño de Paraguay como yo (mismos colores), me empezó a hablar de un equipo de fútbol llamado Levante que tenía el campo de fútbol cerca al pueblo donde vivían, que había ido a ver algunos partidos y siempre que hablábamos por teléfono o videollamadas me contaba detalles de los partidos de fútbol.

                                                          Unas navidades le pedí como regalo de Reyes una camiseta del Levante que nunca llegó. En el envío, algún idiota involucrado en el transporte rompió el paquete y robó todo lo que había dentro, incluso bufandas y llaveros.

                                                          Desde Paraguay empecé a seguir al equipo, en cuanto podía me metía a un cibercafé a leer noticias o resultados.

                                                          En enero del 2006 llegué a Valencia y decidí hacerme Levantinista antes que xoto, creo que el Levante es quien mejor representa los valores que comparto.

                                                          El Levante me ha ayudado a integrarme en Valencia: he podido conocer a gente maravillosa que hoy son amigos, he viajado por Europa y por España con el Levante, he llorado y reído, he ligado (jeje). El Levante es mi vida, siempre estaré orgulloso de ser del Levante.

                                                          ¡Amunt Granotes, Amunt Llevant!

                                                          Paraguayo y del Levante. ¿Y QUÉ?

                                                          Responder Citar 0
                                                            1 Respuesta Última respuesta

                                                          • rana baileys Última edición por

                                                            @elezcano:

                                                            Nací y me crié en un pueblo a 25km al sur de Asunción en Paraguay.

                                                            A comienzos del 2003, cuando la situación económina se puso mala, mis padres decidieron buscarse la vida fuera de Paraguay.

                                                            Entre España y Canadá se decantaron por el primero por el idioma. En el plan inicial estaba que vinieran ellos a instalarse primeramente y cuando yo tuviera acabado el instituto (2006) acompañarles en la aventura. Mi padre, como buen amante del fútbol y aficionado al Cerro Porteño de Paraguay como yo (mismos colores), me empezó a hablar de un equipo de fútbol llamado Levante que tenía el campo de fútbol cerca al pueblo donde vivían, que había ido a ver algunos partidos y siempre que hablábamos por teléfono o videollamadas me contaba detalles de los partidos de fútbol.

                                                            Unas navidades le pedí como regalo de Reyes una camiseta del Levante que nunca llegó. En el envío, algún idiota involucrado en el transporte rompió el paquete y robó todo lo que había dentro, incluso bufandas y llaveros.

                                                            Desde Paraguay empecé a seguir al equipo, en cuanto podía me metía a un cibercafé a leer noticias o resultados.

                                                            En enero del 2006 llegué a Valencia y decidí hacerme Levantinista antes que xoto, creo que el Levante es quien mejor representa los valores que comparto.

                                                            El Levante me ha ayudado a integrarme en Valencia: he podido conocer a gente maravillosa que hoy son amigos, he viajado por Europa y por España con el Levante, he llorado y reído, he ligado (jeje). El Levante es mi vida, siempre estaré orgulloso de ser del Levante.

                                                            Me gusta mucho tu historia. Gente como tú hacen más grande al Levante. Un abrazo.

                                                            Refets de l'enclusa del advers
                                                            de la ma d'un somni que torna
                                                            units per l'amor a uns colors
                                                            tot cor des de 1909

                                                            Responder Citar 0
                                                              1 Respuesta Última respuesta

                                                            • F
                                                              frog d amour Última edición por

                                                              Yo desde pequeño, no se bien q año, pero recuerdo a nombres de jugadores como Oscar, Ballester, Latorre, Susaeta, etc, iba al templo del sentimiento del futbol mundial con mi padre, mi tío y sus amigos a tribuna, me aficioné y mucho tenía q llover para perderme algún partido, hasta hoy.
                                                              Para el amigo paraguayo, aquí jugaron dos paisanos tuyos, Oswaldo Peralta y David Gómez, del At. Colegiales este último, y creo q otro central llamado Sanabria.

                                                              Responder Citar 0
                                                                1 Respuesta Última respuesta

                                                              • GranotaOrgulloso Última edición por

                                                                @croacroa:

                                                                Yo el sentimiento granota lo heredé de mi tío, que era mi ídolo y tenía el pase en Tribuna Baja y, al estilo de Zapater, juró que con Villarroel de presidente no volvería al campo (y así fue, no volvió).
                                                                Mi padre (que era del Madrid, pero simpatizante del Levante) y él siempre contaban historias de cuando iban al Vallejo.

                                                                Una anécdota. Cuando su vida estaba tocando a su fin, en una habitación de la vieja Fe, estaban echando por la tele el Valencia (creo recordar que contra el Athletic). Él ya estaba muy malito y casi no hablaba ni hacia caso de la tele. Mi hermana se acercó y le dijo: "Tío, que ha perdido el Valencia". Abrió los ojos y, muy serio, respondió: "Que se jodan los xotos". Fueron las últimas palabras que yo le oí pronunciar. Genio y figura…

                                                                Levantinismo hasta el último momento

                                                                Responder Citar 0
                                                                  1 Respuesta Última respuesta

                                                                • First post
                                                                  Last post