Navegación

    Granotas
    • Registrarse
    • Conectarse
    • Buscar
    • Categorías
    • Recientes
    • Popular
    • Usuarios
    • Grupos

    Carta a los granotas más jóvenes (o más recientes)

    Levante UD
    21
    33
    1610
    Cargando más mensajes
    • Más antiguo a más nuevo
    • Más nuevo a más antiguo
    • Mayor número de Votos
    Responder
    • Responder como tema
    Accede para responder
    Este tema ha sido borrado. Solo los usuarios que tengan privilegios de administración de temas pueden verlo.
    • rana baileys Última edición por

      Escribo esta reflexión, que creo no es la primera vez que se hace en este foro, pero me permito hacerlo desde una óptica más personal.

      Quizá el hecho de que yo me enganchara (hacerme granota) en primera pueda invalidar mis argumentaciones, pero eran los sesenta, yo era un niño y sentía más que comprendía. Lo digo por eso de "qué fácil hacerse del Levante en primera". Me pasó a mí, pero ya digo, otros tiempos, otras circunstancias.
      La verdad es que la primera vez que me llevaron a Vallejo me enamoré (en la medida en que un niño pueda enamorarse), y aunque el partido lo perdimos así fue. O quizá por eso.
      Ni siquiera recuerdo si antes de ese día me gustaba el fútbol o había visto algún partido por la tele, pero se puede decir que fui granota antes que futbolero.

      Pero este post no va de mí, sino del Levante. Ya escribí hace años un sentido post en el que narro experiencias infantiles, lo llamé "A mi papá", y sólo lo he vuelto a releer una vez porque me remueve bastantes cosas.
      En el 65, un árbitro que favoreció descaradamente al Madrid, nos hizo bajar. Seguramente con el VAR eso no hubiera ocurrido, pero eso es ciencia ficción.
      Eran aquellos tiempos en los que los hombres acudían al fútbol con el traje de los domingos, con la añadidura del inevitable puro. Quizá por la inercia de llevarlo puesto desde la mañana a pasear por los Viveros o expresamente. Eso lo desconozco. Sé que mi padre iba siempre con su traje y corbata.

      A lo que vamos. Eso acabó una infausta tarde en que no fuimos capaces de ganarle al Málaga. Ahí empezó todo.
      En los siguientes años, todo el mundo permaneció fiel, y se compitió para regresar a primera, pero sin éxito.
      Y llegó un año infausto para el levantinismo: el 68. Cuando bajamos a tercera y encima nos quedamos sin campo. El sentimiento era de desolación, de desilusión general.
      La temporada en Mestalla fue muy peculiar. Era como decir: "qué hago yo aquí?" o "esto está pasando?".
      Sí, estaba pasando, habíamos pasado en tres años de enfrentarnos con los grandes a vernos con equipos que algunos ni conocían, y también de jugar contra el filial, en un campo grande prácticamente vacío. Única vez en la historia. Pero la gente pensaba, con el campo nuevo todo cambiará.

      Y llegó el campo nuevo, y tras la euforia inicial ( el partido inaugural salió hasta en la tele) lo que más se oía era: Para qué queremos un campo tan grande si somos cuatro gatos y estamos en tercera? Realmente éramos seis o siete.
      En aquella época era frecuente que antiguos granotas comentasen en los descansos cómo jugaba el Levante FC con Gaspar Rubio o el Trencatobillos, o que hablasen de la Copa de la República (eso sí, en voz baja sin que yo entendiera por qué). Cuando coincidía con gente así, solía seguirles disimuladamente en su reubicación para la segunda parte para seguir aprendiendo cosas que desconocía.

      Fueron esos momentos en que el xotogranismo estaba en pleno auge (aunque entonces no se le llamaba así), y afectaba más a los xotos que a los granotas, pero había de todo. Yo no fuí una excepción. Como ya he comentado en alguna ocasión, era asíduo de Mestalla adonde acudía para celebrar los triunfos del Valencia, evidentemente, sin olvidar nunca que mi corazón era blaugrana.
      La cumbre de la desigualdad se produjo en el 71, cuando el Valencia se proclamaba campeón de liga casi al mismo tiempo que el Levante se salvaba de bajar a Regional en el último partido de liga.
      Fue cuando comencé a darme cuenta de lo que significaban conceptos como poderosos y humildes, pobres y ricos, Epulones y Lázaros. Bien es cierto es que seguía manteniendo esa extraña bipolaridad que hizo que incluso fuéramos (a petición mía) a la final de Copa de ese año. Ganó el Barça 4-3 en la prórroga. Paliza de coche para nada.
      Mi retirada del xotogranismo iba a demorar dos años más por una razón que creo que también he contado y no viene mucho a cuenta.

      Y poco después llego el espejismo Caszely. Y digo espejismo, no porque el chileno defraudara, sino porque creó expectativas que luego no se cumplieron. Volvimos a bajar y volvió el desánimo.
      Aún así, era frecuente oir a gente que decían: en el 76 en primera…en el 80 en primera...en el 85 en primera...hasta que se cansaron. Algo así como esos videntes que predicen el fin del mundo para una fecha y al no ocurrir, sacan otra fecha, y otra..
      Realmente en esos tiempos duros, no íbamos al campo tanto para cantar goles al Benicarló o al Acero, como para decir. "seguimos aquí".

      Pero esos granotas que hablaban de Gaspar Rubio poco a poco fueron desapareciendo, por voluntad propia o por fuerza mayor, y los que iban quedando ya, empezaban a parecerse a esos católicos que van a misa los domingos pensando que de esa forma ya han cumplido con lo que su fe les exige.
      Y el tiempo de los cuatros se hizo realidad. La frase que alguien inventó de "el yunque de la adversidad", era la terrible realidad de un ancla clavada en arenas profundas

      A nivel personal, también comenzó mi diáspora, estudios, compromiso religioso y después llevar a cabo el romántico sueño de "voy a cambiar el mundo". No conseguí cambiar nada, pero al menos logré que el mundo no me cambiara a mí, que es algo que suele suceder.
      Largos años por esos mundos, siguiendo al Levante por REE cuando estaba en segunda B, y cuando estaba en tercera, con aquellas ya desaparecidas ediciones internacionales de papel muy fino que te enviaban por correo, y que llegaban cuando Dios quería, y por supuesto, que algún familiar caritativo pagaba la suscripción. Durante ese tiempo de sólo resultados y clasificaciones, me veía obligado a imaginar los partidos, recurriendo a los archivos que guardaba en el disco duro de mi memoria.

      Y me preguntaréis, es duro estar tanto tiempo sin ver al Levante. Pues sí, tanto como estar sin mis padres, mi ciudad, mis amigos...El pack de "cambiador del mundo" va con todo incluído.
      Al volver, pocas cosas habían cambiado. Los gatos no se habían reproducido demasiado, y nos llegaron tortazos tan fuertes como el ecijazo. Y aún así, la fe, que en ocasiones se convierte en "remota esperanza".
      Pero en el 99 todo cambió, y después de tanto tiempo se pudo volver a pronunciar la frase: ahí empezó todo. Y por qué entonces sí y antes no? Pues no sabría explicarlo. Vi que lo que se respiraba era algo como "hemos llegado para quedarnos".
      Por esa razón, el ascenso del 99 fue el que con más entusiasmo, alegría y excitación he vivido (más incluso que los siguientes a primera) y por cuestiones de índole personal que cuento en el post citado al principio.

      A partir de entonces, ya casi todos sabéis lo que pasó. Estamos viviendo la época más gloriosa del Levante en toda su historia (con diferencia), algo que muchos granotas no han podido ver, por eso, con cada gol, con cada victoria, con cada objetivo, mi mirada se va inevitablemente al tercer anillo del Ciutat: va por vosotros.

      Esta década de los diez, asistimos a un hecho sin precedentes: de los últimos nueve años, ocho en primera. Si esto me lo dicen hace treinta o cuarenta años, me hubiera parecido una broma de mal gusto y bastante cruel.
      Para algunos, el descenso del 16 les pareció una catástrofe. Para catástrofes, revisen antes la historia.
      Ahora vemos en el estadio frases como "Orgull Granota" y se habla de "en peligro de expansión". Tener orgull granota ahora es mucho más fácil, lo cual no le quita ningún mérito, simplemente decir que ese orgull ha existido siempre, incluso cuando íbamos a Paiporta o Alginet siguiendo al Levante. Orgull Granota en estado puro.

      Dicho todo lo cual, no quiero dar una sensación de conformismo ni mucho menos que se me identifique con eso de "los campos de tierra". Creo que el Levante debe seguir creciendo cada año. Lo creo y lo deseo con todas mis fuerzas, y que volvamos a Competiciones Europeas (en Europa hemos estado toda la vida).
      Doy gracias a Dios por haberme permitido vivir todo esto, lo de antes y lo de ahora y supongo que vosotros también, aunque no seáis creyentes.

      Y termino. Me he tomado la licencia de escribir esto por varias razones. Por una parte para no perder la costumbre de escribir, que es como me he ganado la vida siempre, para que los jóvenes y los nuevos recuerden o sepan cosas, y por supuesto porque me encanta compartir estas cosas con vosotros, mis colegas y amigos granotas, y éste es el mejor lugar. Y a quien quiero como hermano también (quizá porque no he tenido hermanos varones).

      Perdonad el rollo y como siempre, muy alto y claro:

      FORÇA LLEVANT !!!!

      (debo decir que este texto lo he escrito dos veces, bueno, no exactamente el mismo. Anoche cuando empecé y casi termino, antes de darle al tramet se me apagó la tablet y mis blasfemias se oyeron en Sebastopol. Esta mañana ya he ido guardando el texto cada 5 líneas en la memoria del foro.
      Hace años me pasó algo mucho más grave. Se ve que nunca aprendo)

      Refets de l'enclusa del advers
      de la ma d'un somni que torna
      units per l'amor a uns colors
      tot cor des de 1909

      Responder Citar 0
        1 Respuesta Última respuesta

      • Fonseca 5 Cafeteros Última edición por

        @rana baileys:

        Y termino. Me he tomado la licencia de escribir esto por varias razones. Por una parte para no perder la costumbre de escribir, …porque me encanta compartir estas cosas con vosotros, mis colegas y amigos granotas, y éste es el mejor lugar. .....
        Perdonad el rollo y como siempre, muy alto y claro:

        FORÇA LLEVANT !!!!

        (debo decir que este texto lo he escrito dos veces, bueno, no exactamente el mismo. Anoche cuando empecé y casi termino, antes de darle al tramet se me apagó la tablet y mis blasfemias se oyeron en Sebastopol. Esta mañana ya he ido guardando el texto cada 5 líneas en la memoria del foro.
        Hace años me pasó algo mucho más grave. Se ve que nunca aprendo)

        Ya decía yo que este tocho debía haber costado lo suyo.. solo apto para los más duros… escritores.....

        TIJERITAS NUNCA MAIS

        Responder Citar 0
          1 Respuesta Última respuesta

        • ?
          A Former User Última edición por

          Me considero nuevo18 entradas aquí en el Foro, tengo 17 años, por eso, como si fuera ya mayor y o veterano, agradezco vivamente tus cariñosos recuerdos RAN, Salut que haya amic

          GL

          Responder Citar 0
            1 Respuesta Última respuesta

          • Sibor Vain Última edición por

            Jo era xoto i el VCF em va fer avorrir el futbol. L'any que el Llevant va fitxar Mijatovic vaig anar al camp -Pedja em retornava a la meua adolescència-, em va molar l'ambient -no és una afició autodestructiva com la del Mestalla, encara que alguns van pel mateix camí- i em vaig convertir. I mira, he viscut la millora època del Llevant en la història, com també el reinici a Oliva. I molt feliç!

            Responder Citar 0
              1 Respuesta Última respuesta

            • Jara Última edición por

              Me ha encantado leerte crack. Me ha venido a la memoria mucha carretera por la comunitat con mi padre y ese camino hacia el estadio por los campos de chufas, el trenet a benimaclet…

              Hoy día veo a mi hijo tratando a los equipos de primera como un igual, pensando cuando vamos al campo que nadie nos va a ganar... a mí aún hay veces q me cuesta creer incluso que jugamos contra madrid y Barcelona y que somos capaces de ganarle al vecino, que siempre nos ha mirado con penica y que poco a poco van viendo cómo les quitamos puntitos liga a liga y comienzan a recelar.

              Esperemos q en un futuro, estas nuevas generaciones que van al campo, nos lleven a ser y creernos un equipo del top 10 en España y que los más mayores lo
              Podamos disfrutar.

              Responder Citar 0
                1 Respuesta Última respuesta

              • gimnastico_1909 Última edición por

                Amén, rana, amén.

                -->

                Responder Citar 0
                  1 Respuesta Última respuesta

                • ROMPEDOR Última edición por

                  Un gran placer tener a Ranabaileys y que comparta su visión. Desde luego las formas que se hace uno granota en el siglo pasado no son las mismas que ahora. Ya dije que las nuevas generaciones no saben lo que es el ver a nuestro club en 2b coincidiendo el auge de internet y su generalización e incluso están los post redes sociales y los pre redes sociales.

                  ¿Cómo sería haber vivido en estos tiempos el Ecijazo o los ascensos del 96 y del 99? ¿O el fichaje de Cruyff o la Copa del 37? Solo los que lo hemos vivido lo sabemos lo que es.

                  Puedes seguirme en Twitter en @RompedorLUD

                  Responder Citar 0
                    1 Respuesta Última respuesta

                  • gimnastico_1909 Última edición por

                    @ROMPEDOR:

                    ¿O el fichaje de Cruyff o la Copa del 37? Solo los que lo hemos vivido lo sabemos lo que es.

                    ¿¿¿Tú has vivido la Copa del 37???

                    Coño, ROMPE, voy a tener que resetear la imagen que tenía sobre tí...

                    Responder Citar 0
                      1 Respuesta Última respuesta

                    • ROMPEDOR Última edición por

                      @gimnastico_1909:

                      @ROMPEDOR:

                      ¿O el fichaje de Cruyff o la Copa del 37? Solo los que lo hemos vivido lo sabemos lo que es.

                      ¿¿¿Tú has vivido la Copa del 37???

                      Coño, ROMPE, voy a tener que resetear la imagen que tenía sobre tí...

                      El Ecijazo lo he vivido, lo de Cruyff era pequeño y lo de la Copa del 37 aun no habían nacido mis padres.

                      Puedes seguirme en Twitter en @RompedorLUD

                      Responder Citar 0
                        1 Respuesta Última respuesta

                      • Gorje3 Última edición por

                        @GranLibertino:

                        Me considero nuevo18 entradas aquí en el Foro, tengo 17 años, por eso, como si fuera ya mayor y o veterano, agradezco vivamente tus cariñosos recuerdos RAN, Salut que haya amic

                        GL

                        17 años en cada huevo

                        Rana me ha gustado mucho tu escrito, algún día contaré mis inicios en el levantinismo.

                        Responder Citar 0
                          1 Respuesta Última respuesta

                        • LevanteXXI Última edición por

                          La rana que va…!

                          Supiste que vencer o ser vencido
                          son caras de un Azar indiferente,
                          que no hay otra virtud que ser …

                          Responder Citar 0
                            1 Respuesta Última respuesta

                          • F
                            franlerma Última edición por

                            Rana,no te puedes imaginar lo que he disfrutado leyendo tu carta. Esa que tu llamas rollo. Yo he vivido desde los años sesenta momentos de euforia y sobre todo grandes decepciones con nuestro Levante, la unica diferencia contigo es que yo siempre fui granota. Con tu manifiesto reconozco haberme emocionado, por la cantidad de recuerdos que me han venido a la mente. Entiendo que esos rollos son hacer levantinismo. VIZCA EL LLEVANT.

                            Responder Citar 0
                              1 Respuesta Última respuesta

                            • rana baileys Última edición por

                              @franlerma:

                              Rana,no te puedes imaginar lo que he disfrutado leyendo tu carta. Esa que tu llamas rollo. Yo he vivido desde los años sesenta momentos de euforia y sobre todo grandes decepciones con nuestro Levante, la unica diferencia contigo es que yo siempre fui granota. Con tu manifiesto reconozco haberme emocionado, por la cantidad de recuerdos que me han venido a la mente. Entiendo que esos rollos son hacer levantinismo. VIZCA EL LLEVANT.

                              Me alegro mucho fran. Es lo que pretendo, hacer levantinismo modestamente.
                              Por cierto, yo también he sido siempre granota. Seguro que has querido decir que tu siempre has sido siempre sólo granota.
                              Mi xotogranismo se me fue a los 15 o 16.

                              Muchas gracias y un abrazo.
                              Extensivo a todos. Sois unos monstruos.

                              Refets de l'enclusa del advers
                              de la ma d'un somni que torna
                              units per l'amor a uns colors
                              tot cor des de 1909

                              Responder Citar 0
                                1 Respuesta Última respuesta

                              • Malcontent Moderador Última edición por

                                @GranLibertino:

                                Me considero nuevo18 entradas aquí en el Foro, tengo 17 años, por eso, como si fuera ya mayor y o veterano, agradezco vivamente tus cariñosos recuerdos RAN, Salut que haya amic

                                GL


                                Scandalossamente joven!!

                                Por lo demás me parece un gran hilo, gracias rana baileys por este regalo de cumpleaños!!

                                I'll See What I Can Do

                                Responder Citar 0
                                  1 Respuesta Última respuesta

                                • rana baileys Última edición por

                                  De nada Malc.
                                  Espero otro para cuando sea el mío.

                                  Refets de l'enclusa del advers
                                  de la ma d'un somni que torna
                                  units per l'amor a uns colors
                                  tot cor des de 1909

                                  Responder Citar 0
                                    1 Respuesta Última respuesta

                                  • Malcontent Moderador Última edición por

                                    No sería ni de lejos tan interesante… y lo sabes
                                    Si fuera hijo del Rey...

                                    I'll See What I Can Do

                                    Responder Citar 0
                                      1 Respuesta Última respuesta

                                    • J
                                      Jose27levanteud Última edición por

                                      Bravo Rana baileys, si algo hace grande a este club es la gente como tú que jamás dejasteis de creer.
                                      Ole ole y ole!!!
                                      Gracias por compartir parte de tu historia del levante con nosotros.

                                      Responder Citar 0
                                        1 Respuesta Última respuesta

                                      • juca Última edición por

                                        Anem a baixar a segona papi? Me preguntaba incrédulo mi hijo hace dos temporadas. Como si eso no fuera posible. Mientras yo le sonreía…"no et preocupes l'any que ve tornem", mientras me vidriaban los ojos de la emoción. Mi hijo probablemente se preguntaría que significaba esa mueca de felicidad y emoción tras aquella catástrofe. ¿Cómo podía estar emocionado? Yo tenía mi respuesta en mi interior.... Qué suerte haber nacido en 2010!, en esta época esplendorosa del levantinismo, qué alegría que te resulte extraño bajar a Segunda, qué alegría que en tu cole hayan 20 o 30 niños granotas, ver camisetas del Levante en niños de cualquier parque de Valencia. Y pensaba en aquellas tardes con mi padre, "contra quien jugamos hoy, papi?"... Hospitalet, Figueres, Europa, Sporting Mahonés, Eivissa, Sabadell, Sant Andreu, Benidorm, Ontinyent, Alcoyano, Alzira y cuando subir a 2a era un sueño...ahora incluso el Levante B supera en puntuación histórica a algunos de estos clubes (impensable). Y era cierto, en aquella época simpatizabas con el Barça, el Madrid u otro. Pocas veces con el Valencia que eran algo culpables por nuestra marginación social, "urbanística" y de medios. Alegría también porque (espero) ya no habrá marcha atrás. El Levante ha conseguido la urbanización del entorno, medios de transporte, la fidelidad de algunos medios y lo más importante una masa social. Quizá podrá haber un fracaso de nuevo, pero no seremos un equipo de 2aB, seremos un equipo serio a ascender a 1a siempre en el peor de los casos y no creo que la masa social (la que ahora es fiel y sus hijos lo seguirán siendo) baje nunca de los 10 mil a 12 mil abonados.

                                        Responder Citar 0
                                          1 Respuesta Última respuesta

                                        • Sawyer Última edición por

                                          Bravo Rana, gran hilo. La verdad es que para los que no hemos vivido algunas de esas fases que has comentado, es un verdadero placer leerlas de un granota de verdad, solo un verdadero levantinista sabe explicarlas así y hacernos sentir las experiencias como propias a otros granotas. Muchas gracias y escribe cosas así cuando quieras, que no son rollos!

                                          Responder Citar 0
                                            1 Respuesta Última respuesta

                                          • rana baileys Última edición por

                                            Gracias Sawyer.
                                            Y enhorabuena a Juca por ese magnífico relato.

                                            Qué grande es ser granota y poder disfrutar de vuestra compañía.

                                            Refets de l'enclusa del advers
                                            de la ma d'un somni que torna
                                            units per l'amor a uns colors
                                            tot cor des de 1909

                                            Responder Citar 0
                                              1 Respuesta Última respuesta

                                            • G
                                              Grana16 Última edición por

                                              Grandissima carta. La veritat que no sabia tota eixa historia del llevant, i al llegir tot aixo si que fa valorar molt mes tot lo que esta acosenguint el club en estos ultims anys. El llevant sempre sera un equip diferent a tota la resta

                                              Responder Citar 0
                                                1 Respuesta Última respuesta

                                              • blaugranota Última edición por

                                                Rana, no sabia que tu també havies segut xotogranota… per cert m'he quedat en les ganes de com vas deixar-ho de ser, dius que ja ho has contat però no ho recorde haver-ho llegit.

                                                Jo sóc dels que sempre ha segut antixoto, mamat a casa pels comentaris del meu pare, comentaris més polítics que esportius, de fet ell no és gens futboler però sempre associava el València CF amb el búnker-barraqueta postfranquista (supose que pel paper jugat per eixe club durant la "Batalla de València" a finals dels 70 i principis dels 80). Era ben fàcil caure del costat del Llevant.

                                                Responder Citar 0
                                                  1 Respuesta Última respuesta

                                                • rana baileys Última edición por

                                                  @blaugranota:

                                                  Rana, no sabia que tu també havies segut xotogranota… per cert m'he quedat en les ganes de com vas deixar-ho de ser, dius que ja ho has contat però no ho recorde haver-ho llegit.

                                                  Jo sóc dels que sempre ha segut antixoto, mamat a casa pels comentaris del meu pare, comentaris més polítics que esportius, de fet ell no és gens futboler però sempre associava el València CF amb el búnker-barraqueta postfranquista (supose que pel paper jugat per eixe club durant la "Batalla de València" a finals dels 70 i principis dels 80). Era ben fàcil caure del costat del Llevant.

                                                  Blau, i té una data concreta: el 18 de març del 73.

                                                  El que passa és que no m'agrada personalitzar, perquè és quelcom que té nul interés per al fòrum.

                                                  Si vols t'ho compte per privat.

                                                  Refets de l'enclusa del advers
                                                  de la ma d'un somni que torna
                                                  units per l'amor a uns colors
                                                  tot cor des de 1909

                                                  Responder Citar 0
                                                    1 Respuesta Última respuesta

                                                  • blaugranota Última edición por

                                                    Entenc que és una cosa molt personal que et va passar en concret a tu i no cal. No sóc gens xafarder en les coses personals.

                                                    Responder Citar 0
                                                      1 Respuesta Última respuesta

                                                    • tacata Última edición por

                                                      Magnífico y bello texto Rana. A mi me ilusiono aquel equipo de Campuzano, Cazaurang, Herencia, Eulate etc pero luego con el gol a Lanas me vine abajo. Comprendí entonces que en esas categorías el futbol se mueve por intereses. Ahora soy todo un exceptico que me tomo la pastilla del levantinismo cada 7 días.

                                                      Responder Citar 0
                                                        1 Respuesta Última respuesta

                                                      • L
                                                        levante39 Última edición por

                                                        Gracias Rana…...me he emocionado.

                                                        Precisamente ayer le decía a mi nieta (muy granota), que nunca decaiga, que si uno es del Levante a de ser cuando gana y cuando pierde repetidas veces.

                                                        Lo decía porque viví el Ascenso a 1ª de 1963 con Vallejo a tope y he vivido un Levante-Paiporta en 3ª en el Ciutat con 600 espectadores y eso da mucha pena.

                                                        Responder Citar 0
                                                          1 Respuesta Última respuesta

                                                        • rana baileys Última edición por

                                                          @levante39:

                                                          Gracias Rana…...me he emocionado.

                                                          Precisamente ayer le decía a mi nieta (muy granota), que nunca decaiga, que si uno es del Levante a de ser cuando gana y cuando pierde repetidas veces.

                                                          Lo decía porque viví el Ascenso a 1ª de 1963 con Vallejo a tope y he vivido un Levante-Paiporta en 3ª en el Ciutat con 600 espectadores y eso da mucha pena.

                                                          De nada amic. Precisamente en el primer texto que se fue al limbo, decía que había muchos partidos en los que se podían contar los espectadores uno a uno.
                                                          Lo hice una vez, pero tan deprimente debía ser la cifra, que al volver a casa la había olvidado.
                                                          Entonces, cuando no existían los tornos, las asistencias se hacían a ojo, a partir de la cantidad de entradas vendidas.
                                                          En las crónicas de aquellos tiempos, había cuatro categorías: lleno, buena entrada, media entrada y escaso público.
                                                          Ni falta decir qué era lo más frecuente en nuestro caso.
                                                          Los famosos "cuatro gatos".

                                                          Veo que eres mayor que yo. De hecho siempre he pensado que el 39 era tu fecha de nacimiento. Pero no quiero ser cotilla.
                                                          Lo que sí quiero y pienso que el resto de foreros, es que nos cuentes cosas de aquellos tiempos.
                                                          Si quieres, claro.
                                                          Un cordial saludo.

                                                          Refets de l'enclusa del advers
                                                          de la ma d'un somni que torna
                                                          units per l'amor a uns colors
                                                          tot cor des de 1909

                                                          Responder Citar 0
                                                            1 Respuesta Última respuesta

                                                          • C
                                                            Carlos Fernando Última edición por

                                                            Mi amor por este club aumentó gracias a la pasión de toda la directiva que han puesto en el proyecto,tanto deportivo como administrativo. Gracias a fichajes como bardhi,el descubrimiento de morales o incluso la etapa corta pero intensa de una figura muy reconocida como el gran Nano Mesa,muchos nombres ilustres en tan poco tiempo. Conocia poco este club pero en estos pocos años,me ha ganado el corazón. Endavant

                                                            Responder Citar 0
                                                              1 Respuesta Última respuesta

                                                            • ?
                                                              A Former User Última edición por

                                                              @Carlos Fernando:

                                                              Mi amor por este club aumentó gracias a la pasión de toda la directiva que han puesto en el proyecto,tanto deportivo como administrativo. Gracias a fichajes como bardhi,el descubrimiento de morales o incluso la etapa corta pero intensa de una figura muy reconocida como el gran Nano Mesa,muchos nombres ilustres en tan poco tiempo. Conocia poco este club pero en estos pocos años,me ha ganado el corazón. Endavant

                                                              …a RAN ya le felicité arriba...pero no quiero dejar de decir D. Carlos que es significativo que lo primero que nos recuerde es lo bien que lo hace la directiva..... ah, bienvenido al foro, casi tan nuevo como el tal GL...

                                                              ...al padre de los niños al santos de la infancia.....

                                                              GL

                                                              P.D.... QC dimisión ....los árboles sí que me dejarán ver el bosque!!!!!,

                                                              Perdón RAN por tener que salir aquí con estos trapos amic...tu si que te lo mereces todo

                                                              Responder Citar 0
                                                                1 Respuesta Última respuesta

                                                              • Malcontent Moderador Última edición por

                                                                @GranLibertino:

                                                                …pero no quiero dejar de decir D. Carlos que es significativo que lo primero que nos recuerde es lo bien que lo hace la directiva..... ah, bienvenido al foro, casi tan nuevo como el tal GL...

                                                                Y más teniendo en cuenta que su primer mensaje (y único hasta ayer) fue 'Gente, que os parecería la vuelta de orban?'. Escrito hace dos semanas.

                                                                I'll See What I Can Do

                                                                Responder Citar 0
                                                                  1 Respuesta Última respuesta

                                                                • First post
                                                                  Last post